jan
28
1968
0

Gudrun Ensslin

Gudrun Ensslin wordt geboren op 15 augustus 1940 in het Zuid-Duitse alpendorp Bartholomä. Haar vader is dominee. In 1964 gaat de hoogintelligente Gudrun germanistiek studeren aan de Freie Universität in West-Berlijn.

ensslin2Sinds 1962 heeft zij een relatie met Bernward Vesper, een onsuccesvol dichter die experimenteert met harddrugs. Samen zetten zij zich in 1965 in voor de verkiezingscampagne van de Berlijnse burgemeester Willy Brandt (SPD) voor het kanselierschap. De vorming van de Grote Coalitie van SPD en CDU, in 1966, vormt een bittere teleurstelling voor Ensslin. Zij gaat zich steeds sterker richten op de radicale vleugel van het studentenprotest.

Drie maanden nadat zij met Vesper een zoon (Felix Ensslin) heeft gekregen, in juli 1967, ontmoet Ensslin de excentrieke Andreas Baader. De zelfverzekerde Baader wordt voor de opstandige Ensslin tot richtsnoer. Na haar veroordeling voor de warenhuisbrand van 1968 duikt Ensslin onder in Frankrijk. In mei 1970 organiseert zij de gewelddadige bevrijding van Baader, de geboorteakte van de RAF. Hoewel de terreurorganisatie in de volksmond bekend komt te staan onder de naam Baader-Meinhof-Gruppe – een verwijzing naar Andreas Baader en journaliste Ulrike Meinhof -, is niet Meinhof maar Ensslin de vrouwelijke leider van de RAF.

Na het doorlopen van de terroristische training in Jordanië, in de zomer van 1970, is Ensslin betrokken bij diverse aanslagen en overvallen in de Bondsrepubliek. In juni 1972 wordt ze gearresteerd. Samen met de andere gevangenen gaat ze herhaaldelijk in hongerstaking tegen de omstandigheden in de gevangenis, en net als de anderen wordt zij aangeklaagd wegens moord, poging tot moord en meerdere overvallen en aanslagen. Op 28 april 1977 wordt zij tot levenslang veroordeeld. Op 18 oktober van dat jaar hangt ze zichzelf in haar cel in de Stammheim-gevangenis op aan een elektronische kabel van een grammofoon. Ensslin wordt 37 jaar. Zij ligt begraven naast Andreas Baader op een begraafplaats in Stuttgart.

ensslin1ensslin3ensslin4

jan
01
1968
0

Andreas Baader

Andreas Baader wordt geboren op 6 mei 1943 in München. Hij groeit op zonder zijn vader, een historicus die voor de oorlog archivaris is geweest en in 1945 als soldaat vermist raakte aan het front. De jeugd van de moeilijk handelbare Baader bestaat uit een aaneenschakeling van kleine vergrijpen.

baader1Als achttienjarige brengt hij voor het eerst drie weken door in jeugddetentie. In 1963, op twintigjarige leeftijd, verhuist hij naar West-Berlijn. In de links-alternatieve Szene ontwikkelt hij een bohémien-achtige levensstijl. Een studie maakt hij niet af. Zijn vriendin Ellinor Michel, een schilderes met wie hij in 1965 een dochter krijgt, omschrijft hem als “provocatief”. Baader polariseert graag, gedraagt zich ijdel en is voortdurend uit op ‘actie’.

In 1967 ontmoet hij de studente Gudrun Ensslin, die zich sterk tot de daadkrachtige Baader voelt aangetrokken en gaat een relatie met haar aan. Samen radicaliseren zij snel. Ensslin bestempelt Baader tot “de anarchie in eigen persoon”. In april 1968 steken zij twee warenhuizen in Frankfurt in brand. In 1969 vluchten ze naar Frankrijk. Na terugkeer naar de Bondsrepubliek in 1970 wordt Baader opgepakt. Op 14 mei bevrijden Ensslin en anderen Baader met geweld.De RAF is geboren.

Van juni tot augustus 1970 ondergaat Baader een militaire training van Palestijnse terroristen in Jordanië. Na terugkeer pleegt de RAF meerdere aanslagen en overvallen. Samen met Gudrun Ensslin geldt Baader als kopstuk van de RAF. Op 1 juni 1972 wordt Baader gearresteerd. Daarbij wordt hij in zijn bovenbeen geschoten. Hij verdwijnt in de isoleercel. In 1973 en 1974 houdt hij, samen met de andere gevangenen, enkele hongerstakingen uit protest tegen de omstandigheden waaronder de RAF-leden vastzitten. In mei 1975 begint het proces tegen de eerste generatie RAF-leden in de zwaarbeveiligde Stammheim-gevangenis in Stuttgart. Baader wordt onder meer aangeklaagd wegens vijfvoudige moord, 54 pogingen daartoe en wegens talrijke bomaanslagen en bankovervallen. Na een lang proces, dat door de gevangenen keer op keer wordt aangegrepen om politieke statements te maken, wordt Baader op 27 april 1977 veroordeeld tot levenslange gevangenisstraf vanwege viervoudige moord en meerdere pogingen tot moord. Na de mislukte poging van terroristen om de staat via gijzelnemingen te dwingen om Baader vrij te laten (‘De Duitse herfst’), pleegt hij op 18 oktober 1977 zelfmoord met een pistool. Baader wordt 34 jaar. Hij wordt begraven naast Gudrun Ensslin op een begraafplaats in Stuttgart.

baader2baader3baader4baader5

Onze sponsor Colani | Ontwerp: Oppositie 2.0 door colani.nl