De Buitenparlementaire Oppositie

Hoe `overdracht` van onverwerkte emoties relaties kan beschadigen

Het zal velen net zo vergaan als destijds Sigmund Freud. Hij merkte dat zijn patiënten ten opzichte van hem vaak gevoelens als agressie of aanhankelijkheid gingen koesteren zonder dat daartoe aanleiding was. Deze gevoelens hadden veelal grote gevolgen voor het gedrag van de patiënten en daarmee voor de relatie. Voorgangers, leraren, kringleiders en pastoraal werkers zullen dit herkennen, want zij hebben hier regelmatig mee te maken.

Freud heeft ontdekt dat deze gevoelens voortkomen uit vroegere problematische relaties uit het verleden, zoals bijvoorbeeld een autoritaire vaderfiguur. Freud noemde dit fenomeen `overdracht`. Het blijkt dat overdracht een vrij algemeen menselijk verschijnsel is, dat in allerlei soorten relaties een rol kan spelen. Helaas vaak een verwoestende. Ook onder christenen.

De lezingen van Valerie McIntyre over dit onderwerp roepen veel herkenning op en hebben zeer bevrijdend gewerkt voor voorgangers, leiders en gemeenteleden. Bevrijding van de verlammende effecten van niet herkende overdracht, waarbij iemand herinneringen en emoties uit het verleden overdraagt op iemand in het heden. Uit die lezingen is dit boek ontstaan.

Zolang dit verschijnsel niet wordt herkend en er niet aan wordt gewerkt, lijdt iedereen eronder, in het bijzonder degene die in de overdracht zit – het schaap in wolfskleren. Maar er is wat aan te doen. God kan relaties en mensen genezen. Dit boek helpt overdrachtsrelaties te herkennen en laat zien wat de oplossingen zijn.

Uit het voorwoord van Leanne Payne: ` Wanneer je begrijpt wat Valerie uiteenzet in dit boek, dit begrip onderscheidt en op de goede manier in verband brengt met de geestelijke oorlog die vandaag de dag woedt in het lichaam van Christus, word je gesterkt in `de gave van het strijden`. (…) Ik vertrouw erop dat Schapen in wolfskleren zal voorzien in een belangrijk stuk bewapening in onze strijd, dat het ons helpt om weerstand te bieden en staande te blijven wanneer de strijd is gestreden.`


 

MacIntyre, V.J.

ISBN 9789076596334, 2003, 153 blz., ingenaaid, druk 1, Novapres, Uitgeverij

Wat psygologen hierover schrijven:

1. Deze patienten zijn zicht niet bewust is hoe vervelend dit over kan komen bij de mensen in hun omgeving. De consequentie van dit gedrag zal zijn, dat mensen een grotere afstand tot hem nemen of zelfs helemaal uit zijn leven zullen verdwijnen. Mensen willen geen discussies meer met hem willen aangaan, als hij in dit gedrag blijft volharden.
2. Patient heeft ook weinig vrienden, is altijd alleen en hij schijnt hier helemaal geen moeite mee te hebben zo op het oog, maar niemand weet natuurlijk ook niet wat er zich echt bij hem afspeelt van binnen. Misschien dat anderen meer last ervan hebben van zijn gedrag dan hijzelf, zo lijkt het. 
3. Soms is het ook schaamte en soms worden zij kwaad op zich zelf, om deze gevoelens weg te stoppen reageren zij vaak ontkennend. Iets ‘niet weten’ of ’toegeven’ staat gelijk aan zwakte bij diegene en zal dit nooit en te nimmer doen, zelfs niet bij harde feiten want dan had de ander het verkeerd begrepen. De patient blijft zo onschendbaar voor zichzelf en zijn ego bleef onaangetast. Zie het als een overlevingsstrategie van een erg onzeker persoon. 
4. Het is vaak een familiekwaal. Niet luisteren maar roepen en overal een ‘wedstrijd welles nietes’ van maken. Een soort van onzeker puberaal gedrag, wat gezonde volwassen mensen allang hebben gecorrigeerd. 
5. Als je denkt aan pogingen om deze persoon te ‘veranderen’, dan is dat bij voorbaat een verloren zaak. De persoon zal dan eerst zelf moeten inzien dat hij anders, vervelender reageert op mensen dan andere mensen doen. 
6. Ook hebben deze patienten vaak een aanrakingsstoornis, zelf zijn eigen moeder en vader heeft hij nog nooit geknuffeld, ook niet als kind,  en deinzen terug als iemand naar hem toekomt om hem b.v. te feliciteren met zijn verjaardag.