De Buitenparlementaire Oppositie

Achter de schermen bij de politieke partij van Geert Wilders

Vier maanden lang liep journaliste Karen Geurtsen stage bij de partij van Geert Wilders, zonder dat de PVV doorhad dat zij undercover was voor HP|De Tijd. Naast het feit dat ze op deze manier aantoonde dat de beveiliging van Geert Wilders zo lek was als een mandje, hield ze ook een dagboek bij van al haar ervaringen achter de schermen bij deze politieke partij. (lees verder…)

PVV-leider Geert Wilders moet voor de rechter komen wegens het aanzetten tot haat jegens en discriminatie van moslims, niet-westerse allochtonen en Marokkanen.

In eerdere procedures ging het voornamelijk over discriminatie van moslims. De stichting Nederland Bekent Kleur is blij dat de dagvaarding is uitgebreid naar discriminatie van andere bevolkingsgroepen op basis van afkomst en etniciteit. Volgens de antiracismeorganisatie bevestigt dit nogmaals dat de uitspraken van Wilders geen godsdienstkritiek zijn maar vreemdelingenhaat.

Nederland Bekent Kleur vindt dat de dagvaarding van Wilders zich ten onrechte beperkt tot omstreden uitlatingen die de PVV-leider gedaan heeft tussen oktober 2006 en maart 2008. Volgens de antiracismeorganisatie had de officier van justitie naar alle uitingen van vreemdelingenhaat van Wilders van de afgelopen vijf jaar moeten kijken. Omstreden uitspraken van Wilders over bijvoorbeeld het uitzetten van tientallen miljoenen moslims en de invoering van een kopvoddentax worden nu door Justitie niet aan de rechter voorgelegd.

Nederland Bekent Kleur heeft op deze website honderd omstreden citaten van Wilders verzameld. Je kunt ze ook downloaden als pdf. Bekijk ook het filmpje hierboven met een aantal van de omstreden uitspraken van Wilders.

Bestaan er gedrags- of persoonskenmerken waar je terroristen gemakkelijk aan kunt herkennen? Kijkend naar de werkwijze van de opsporings-diensten dringt zich een bevestigend antwoord op. Op grote schaal maken deze gebruik van risicoprofielen, met kenmerken die veelal etnisch van aard zijn. Zo mag de baarddrager met een Arabisch klinkende achternaam op de luchthaven rekenen op flink wat extra aandacht. En helemaal verdacht is de passagier die juist zijn baard heeft afgeschoren om maar niet op te vallen.

In dit essay neemt Frank Bovenkerk, bijzonder hoogleraar op de FORUM Frank Buijs leerstoel inzake Radicaliseringsstudies, deze ethnic profiling kritisch onder de loep. Los van alle bedenkingen op juridische en morele gronden valt er volgens hem ook heel wat af te dingen op de systematiek van de methode zelf. Het profiel zoekt naar iets dat eenvoudigweg niet bestaat, maakt hij duidelijk. En is ook niet effectief vanwege problemen van validiteit: de criteria deugen over het algemeen niet. Veelal gaat het om kenmerken die zichzelf allang overleefd hebben. Ook houdt de methode onvoldoende rekening met neutraliserende reacties.

Wat Bovenkerk nog het meest dwarszit, is de geringe aandacht voor de contraire effecten. De methodiek leidt onherroepelijk tot stigmatisering van bevolkingsgroepen. Ze zullen vervreemd raken van de overheid en de opsporingsinstanties, zich als groep miskend en opzij gezet gaan voelen en zich daardoor als het ware in eigen kring opsluiten. De zo belangrijke inside-informatiestroom stagneert en tegelijk tekent zich nog een ander gevaar af: het sociale isolement vormt de voedingsbodem bij uitstek voor radicalisering en daarmee van toenemende terroristische dreiging.

Auteur: Frank Bovenkerk
Paperback
47 pagina’s | G en G uitgeverij | juli 2009

In sneltreinvaart en in een aanstekelijke stijl geeft Jos Houtsma de lezer een ook vandaag de dag nog relevante blik in het brein van de activist die heilig overtuigd is van het eigen gelijk.

De belevingswereld van Duitse radicale idealisten interesseerde mij vooral omdat ik denk dat die overeenkomsten heeft met de belevingswereld van de radicale moslimterroristen van tegenwoordig. Ook daar zullen mensen tussen zitten die buiten de maatschappij vallen of zich op de rand tussen de maatschappij en de criminaliteit bevinden. Ook daar heb je fanatici en idealisten en geweldsverslaafden. Ook daar loopt het uit de hand. De personages in deze roman waren al snel levensecht en hoewel het prachtige plot zich pas aan het einde van het boek ineens ontvouwde, nestelden de hoofdpersonen zich al meteen in mijn hoofd en bleef ik nieuwsgierig hoe het hen verging. Je kunt je afvragen in hoeverre de auteur de sfeer van het radicalisme in de jaren zeventig getroffen heeft. Was hij zelf één van deze idealisten of juist niet? Hoe objectief is zijn schets? In ieder geval vond ik dit boek zeer de moeite waard. Ik vind het een genoegen om de indruk van de auteur te lezen van deze periode en deze mensen, ongeacht het waarheidsgehalte daarvan. Misschien zullen sommigen hier wel moeite mee hebben (Zo niet, lees dan ook eens “De Autobiografie van Stalin”, door Richard Lourie). Een boek om over na te denken en te bespreken!