De lynchpartij vond plaats op een woensdagavond, live op tv. Michael B. stond terecht voor dopinggebruik. We riepen schande! – en we voerden hem af, met pek en veren.
Door Thijs Zonneveld
Terwijl Michael B. verzoop in zijn eigen woorden, moest ik denken aan al die andere renners van zijn generatie. De mannen die dezelfde keuze maakten als hij, en die zich nu heel dapper verstoppen onder hun bed, in de hoop dat niemand ze vindt.
Ik moest denken aan de ploegleiders die tegen hem zeiden dat hij godverdegodver eens moest gaan presteren als hij nog in aanmerking wilde komen voor een klein contractje. Ik moest denken aan de sponsor die eiste dat er gewonnen werd. Ik moest denken aan de artsen die een naald in zijn aders joegen. Ik moest denken aan de toeschouwers die riepen dat hij lid was van een patatgeneratie.
Ik moest denken aan de wielerbond die jarenlang geen vinger uitstak om renners te beschermen tegen het dopinggebruik van anderen. Ik moest denken aan Hein Verbruggen, de man die zei dat al die verhalen over epo ‘overdreven’ waren en geld aannam van de grootste gebruiker van allemaal. Ik moest denken aan de wedstrijdorganisatoren die pelotons week in week uit over de meest belachelijke parcoursen jagen.
Ik moest denken aan de Spaanse justitie die de namen van de cliënten van dokter Fuentes in de doofpot stopt. Ik moest denken aan de dopinghandelaren die het geld binnenscheppen omdat er altijd sporters te vinden zijn die de kortste weg naar succes zoeken.
Paardenvlees
Ik moest denken aan de makelaar van wie Michael B. zijn huis kocht – voor een deel zwart natuurlijk, want volgens de makelaar deed iedereen dat. Ik moest denken aan de slager om de hoek, die paardenvlees verkocht als biefstuk. Ik moest denken aan de garagehouder die bij reparaties een paar zogenaamd kapotte remschijven of een gesprongen V-snaartje op de factuur tovert. Ik moest denken aan de overbuurman die ieder jaar bij zijn belastingaangifte ‘vergeet’ dat hij ook nog een eurootje of tienduizend cash binnen kreeg.
Ik moest denken aan de hoogleraren die een onderzoekje in elkaar frauderen. Ik moest denken aan de journalisten die de waarheid nog een tikje verder verdraaien omdat hun artikel dan misschien op de voorpagina komt. Ik moest denken aan de politici die stemvee paaien met beloftes waarvan ze weten dat ze ze toch nevernooit kunnen houden.
Ik moest denken aan de bouwondernemers die samen de overheid een poot uitdraaiden omdat ambtenaren toch nooit serieus naar de offertes keken – het was toch niet hun geld. Ik moest denken aan de bankiers die producten verkochten die ze zelf niet meer snapten.
Rendement
Ik moest denken aan de aandeelhouders die eerst drie procent rendement eisen, dan vijf, dan tien, dan twintig, dan veertig, dan tachtig, en het dan raar vinden dat het bedrijf over de kop gaat en de economie op zijn gat ligt.
We willen meer, meer en nog meer. En we willen het nu. Onze wereld draait om resultaat; integriteit is secundair. Doping zit niet in Michael B. of in een peloton wielrenners, doping zit in ons allemaal. De bekentenis van Michael B. was een spiegel.
Michael Boogerd, dat zijn wij.
Bron: http://www.nusport.nl/thijs-zonneveld/3366133/wij-michael.html
Dit beschrijft precies de processen die laatste jaren aan de gang zijn. En die volgens mij al eeuwen zo zijn omdat ze nu eenmaal voor een deel in de menselijke aard liggen besloten.
Ik moest vooral denken aan het idee dat je bijvoorbeeld niet meer dan 5 of 6 liter water per dag kan verwerken en dat wielrenners dus soms aan het infuus moeten om voldoende vocht binnen te krijgen. Ik verzin dit niet.
Ik moest ook denken aan banken. En vooral aan Herman Wijffels die met veel boter op zijn hoofd de oudere wijze man uithing en wat mij betreft mede verantwoordelijk is voor de richting die banken zijn ingeslagen toen alles aan de markt moest worden gegeven. En ik bedoel niet de bonussen en zo, dat is netjes volgens de regels gegaan, hoe moreel verwerpelijk je dat ook mag en kunt vinden. Maar ik bedoel het gekloot met de LIBOR. Natuurlijk mag je geen doping gebruiken en in veel landen is het strafbaar, en worden individuele renners aangepakt en gestraft. Maar manipuleren met rente mag ook niet. Er zijn verdomd weinig traders die de boel oplichtte voor het bedrijf de bak in gedraaid of echt gestraft of publiekelijk veroordeeld. Nog opvallender is dat er bijvoorbeeld bij de Rabobank noch voor het LIBOR schandaal, nog voor de doping iemand is aangepakt of opgepakt. Nee, ik bedoel niet de renners of de traders, ik bedoeld degene die verantwoordelijk waren voor het bedrijf, de directie, raad van bestuur, raad van commissarissen.
Die bedoel ik.
Slaat de spijker op de kop!