De Buitenparlementaire Oppositie

Berlijn, 8 Mei 2007. De Duitse bondspresident, Horst Köhler, heeft gisteren een politiek zeer omstreden verzoek tot gratie van de voormalige terrorist van de Rote Armee Fraktion, Christian Klar, afgewezen.

Het gratieverzoek leidde de afgelopen maanden tot een hernieuwd debat over de omgang met het linkse terrorisme uit de jaren zeventig en over de vraag of de rechtsstaat barmhartigheid moet tonen tegenover politieke moordenaars die al een kwarteeuw in de cel zitten.

Christian Klar (54) werd in 1985 veroordeeld tot meervoudig levenslang voor zijn aandeel in talrijke moorden waar de stadsguerrilla Rote Armee Fraktion de verantwoordelijkheid voor opeiste. Klar zit 24 jaar vast en komt over twee jaar in aanmerking voor een voorwaardelijke in vrijheidsstelling op basis van goed gedrag. Het Duitse strafrecht gaat ervan uit dat iedere veroordeelde de mogelijkheid moet krijgen om vrij te komen. De minimale straf voor Klar werd daarom al eerder door een rechtbank beperkt tot 26 jaar. (lees verder…)

De opkomst van de RAF vindt plaats tegen de achtergrond van de zogeheten Außerparlementarische Opposition (APO), letterlijk ‘buitenparlementaire oppositie’. Dit is een verzamelbegrip voor talrijke, heterogene protestbewegingen die in de jaren zestig in West-Duitsland in opstand komen tegen de wetten van de consumptiemaatschappij en de gevestigde orde die zij betichten van een vooroorlogse moraal en een vermeend gebrek aan democratie.

Het protest wordt belichaamd door de generatie ’68, de babyboomers die zijn opgegroeid met de bestaanszekerheid van de moderne verzorgingsstaat en de zegeningen van het West-DuitseWirtschaftswunder uit de jaren vijftig. Gewend als zij is aan vrede en welvaart, ervaart zij het conservatisme van het tijdperk-Adenauer (1949-1963) als bevoogdend. Haar aandacht verschuift naar postmateriële thema’s. Net als elders in de westerse wereld wordt in West-Duitsland de roep luid naar inspraak van studenten aan de universiteit, grotere individuele (seksuele) vrijheid, gelijke behandeling van man en vrouw, hulp aan derdewereldlanden en maatregelen ter behoud van het milieu. Net als elders fungeert het protest tegen het Amerikaanse ‘imperialisme’ als samenbindend element van de beweging.

Tweede Wereldoorlog (lees verder…)