Regering heeft de jacht geopend op de buitenparlementaire oppositie en noemt deze “extreemrechts”. De overheid middels het ministerie van Justitie en de gedienstige pers met de NRC voorop, zijn een campagne van ernstige verdachtmaking en onverdraagzaamheid gestart. Websites die niet stroken met de gangbare opinie van de gevestigde politieke kaste en samengeveegd worden onder de noemer ‘extreemrechts’, worden nader onderzocht onder het mom van zoeken naar haatzaaien en discriminatie want dat zou op die sites normaal zijn. Nu zijn dat wel zeer subjectieve, omstreden begrippen. Begrippen die tevens zo rekbaar zijn als elastiek bij het hanteren van een ruime interpretatie. Door het strafrecht op de verdachten los te laten komt de overheid dan op een gemakkelijke manier van zijn critici af die erdoor gemarginaliseerd en soms gecriminaliseerd kunnen worden.
Onder de noemer van extreemrechtse sites valt een breed scala van ‘verdachte’ personen en organisaties, zo kunnen we lezen bij de NRC in een artikel van Joep Dohmen met de titel: “Opkomst en ondergang van extreemrechtse sites“(*). Door ze te vatten onder de term ‘extreem’, worden ze al bij voorbaat gediskwalificeerd, terwijl het gros van de opgesomde websites waarschijnlijk nog nooit aan het doordrukken van de eigen ideeën middels grove intimidatie en geweld gedacht heeft of ermee te maken wil hebben. Ze erkennen meestal zondermeer het geweldsmonopolie van de staat. Het verwijt van het plaatsen van extreme uitspraken, haatzaaien en discrimineren wat op de sites gedaan zou worden, is – als die uitingen er al op voorkomen, wat meestal zeer aanvechtbaar zal zijn – een volstrekt loze redengeving om deze websites te belagen. Zulke uitingen komen overal voor, zelfs bij vooraanstaande personen. Denk aan de moord op Pim Fortuyn. Die moord was in niet geringe mate het gevolg van het bewust demoniseren door de gevestigde orde van Fortuyn, welk laakbare gedrag werd begaan door haar gezagsdragers zelf en oud-hoofdredacteur Folkert Jensma van ook toen al de NRC !
Na lezing van het verhaal over de websites, zullen de meeste bezoekers van deze sites en de beheerders zelf zich nauwelijks of helemaal niet herkennen in het voorgeschotelde beeld dat de journalist meent te moeten schetsen over (extreem)rechts. Sommigen vinden zich buitendien niet rechts. Alles lijkt op een offensief van overheidszijde en gezaghebbende pers om buitenparlementaire oppositie klein te houden en zo nodig de mond te snoeren.
Met de opkomst van internet als dagelijks communicatiemiddel, is het bereik van niet-gevestigde belangengroepen en ideële verenigingen en personen om ook aan hun visies ruchtbaarheid te geven buitengewoon veel groter en doeltreffender geworden. Dankzij het internet heeft er als het ware een democratisering plaats gevonden van het vrije woord. Men is voor het uitwisselingsverkeer van publieke boodschappen gelukkig niet meer volslagen afhankelijk van de goedwillendheid van een oligopolie van verslaggevers, opiniemakers en overheid.
Er kan filosofisch en ideologisch weerwerk gegeven worden op de ‘newspeak’ van gezagsdragers die maar al te graag sleutelen aan de betekenis van bestaande woorden of nieuwe woorden invoeren. Die semantische veranderingen dienen ertoe hun beleid te ondersteunen. Het beleid moet immers aan burgers uitgelegd en desnoods opgelegd worden. Denk aan het Europa-debat of aan de toetreding van Turkije tot de EU. Indoctrinatie wordt niet geschuwd, en evenmin vormen van repressie zoals smadelijk woordgebruik met het opplakken van termen als ‘extreemrechts’.
Geven we toe aan de wensen van de gevestigde politiek tot uitsluiting van haar onwelgevallige meningen in de publieke opinie ?
We zouden terugvallen in de journalistieke censuur die voorafgaand aan het internettijdperk zo gebruikelijk was. Opkomende politieke partijen werd toen de pas afgesneden om op onbevangen wijze mensen tegemoet te treden en in staat te stellen kennis te nemen van hun gedachtengoed. Minstens doemt verregaande zelfcensuur op om toch maar aan de wensen van het gezag te voldoen. Het ‘vrije woord’ dreigt alsdan weer ernstig gekneveld te worden. Bestrijding van radicalisering en polarisatie, eveneens een bekende politieke bezweringsformule tegen andersdenkenden, wil de politieke kaste vooral bereiken met een methode waarbij jongeren worden ‘geherprogrammeerd’ naar andere maatschappijopvattingen. Hiermee maakt ze zich schuldig aan anti-democratische methodes, waar met name de overheid verre van zou moeten blijven. Het kan maar al te gemakkelijk feitelijk ontaarden in bestrijding en criminalisering van burgers met opvattingen en gedachten die geenszins extreem zijn maar simpelweg de heersende elitaire kaste niet zinnen.
Het zou echt zonde zijn als de buitenparlementaire oppositie – niet zelden kwalitatief van hoog niveau – die de laatste jaren dankzij internet is kunnen ontstaan, onder druk van de overheid zou moeten inbinden. Velen geven met grote inzet, geestdrift en ijver vorm aan deze inmiddels rijkgeschakeerde oppositie. Ze geven een welkome aanvulling op de reguliere media. De meesten verdienen het allerminst om hinderlijk gevolgd te worden door politie/justitie en gestigmatiseerd rond te lopen, van overheidswege beplakt met vooroordelen (en soms een veroordeling).
Gelukkig wordt er dus tegenwoordig op internet van onderop via de verdachtgemaakte websites tegenwicht gegeven aan de politieke partijdigheid van de media en wordt het werk van regering en overheid niet meer klakkeloos gepikt. Men kan er in ieder geval z’n gemoed luchten over vaak reeds jaren achtereen ervaren maatschappelijk onrecht. Met hun nieuwsgaring, berichtgeving, meningvorming, artikelen over allerlei onderwerpen, toelichtingen en fora dragen deze websites bij tot een onafhankelijker kijk van de gemiddelde Nederlandse burger op beleid en gebeurtenissen in de wereld en eigen land. Daar zou het overheidsgezag zelfs blij mee kunnen zijn.
Mart Giesen, redacteur Heemland
Ter info: Bron: Stormfront.org
Platformtekst: DE BUITENPARLEMENTAIRE OPPOSITIE
Inleiding
Verscheidene nationalistische militanten hebben besloten een netwerk op te zetten onder de naam “Buitenparlementaire Oppositie”. Het doel is de samenwerking te organiseren tussen alle Nationaal-Revolutionairen die buiten het parlementair systeem en de daaraan verbonden traditionele partijen politieke vorming organiseren en politieke axie voeren.
De onderlinge samenwerking beperkt zich strikt tot de elementen uit deze beginselverklaring. Daarbuiten behouden eventueel deelnemende personen, groepen en organisaties hun volledige onafhankelijkheid en kunnen ze niet verantwoordelijk worden geacht voor de daden en/of ideologische posities van andere groepen en individuen wat betreft andere onderwerpen.
De deelnemende personen/organisaties aan het comité steunen en onderstrepen enkel de volgende platformtekst.
1. Waarom organiseren wij de buitenparlementaire oppositie?
Wij stellen uitdrukkelijk dat de macht bij het volk dient te liggen. In die zin zijn wij van oordeel dat de aangeduide vertegenwoordigers de vertolkers en de uitvoerders zijn van de wil van het volk.
Binnen het huidige maatschappelijke en politieke bestel is dit echter niet langer vanzelfsprekend en blijkt het volk ondergeschikt te worden aan de grillen van een kleine, zelfbenoemde, elite. Alle partijen schuiven op richting centrum, zonder duidelijk ideologisch profiel en zonder klare en concrete ideeën. Verkiezingen verworden tot individuele populariteitstest van personen wiens verdienste ligt in het oplossen van kwisvragen in spelprogramma’s. Standpunten en principes moeten wijken voor het korte termijndenken. Binnen de politieke cenakels wordt de weg vrijgemaakt voor de koele berekenaars, voor de personen voor wie persoonlijke rijkdom en eigenbelang primeren op het welzijn van onze volksgemeenschap vandaag en morgen.
De traditionele politieke formaties zien het volk niet langer als een gemeenschap die tradities, taal, cultuur en gebruiken delen. Naar analogie met de Franse revolutie wordt de eigenheid van het volk gedegradeerd tot ‘burgerschap’. Daarbinnen wordt elkeen beschouwd als een burger, een consument, iemand die tegelijk overal en nergens nog thuis is. Lidmaatschap van deze of gene samenleving wordt daarbij als louter toevallig beschouwd. Burgerschap is verworden tot het al dan niet hebben van een papier, een papier dat toegang geeft het genot van een aan de ‘burger’ opgelegde en dwangmatige solidariteit. Hierbij wordt niet de minste rekening gehouden met de organische band tussen het individu en de volksgemeenschap waartoe hij behoord. Door de degradatie tot individuele consument, zonder deel uit te maken van een groter geheel, versterkt de politieke kaste haar greep op de bevolking. In dit proces zijn de zogenaamde verkozenen des volks, ook deze van de oppositie, gereduceerd tot stem- en applausmachines.
Alhoewel de vrije meningsuiting als hoogste goed in onze samenleving omschreven wordt, wordt elke afwijkende mening in het huidige staatsbestel gedemoniseerd en gecriminaliseerd. De enkeling die het aandurft de stem te verheffen, wordt bespot, vervolgd, gemarginaliseerd of, als ultieme wapen, vermoord. Media en politiek gaan hierbij hand in hand.
Vanwege de verwording van het huidige politieke systeem is er nood aan een sterke oppositie buiten het parlementarisme. Deze oppositie dient zich te organiseren rond concrete thema’s, ongebonden door electorale overwegingen en al haar decadente nevenwerkingen.
Wij zijn van mening dat het het volk zelf is dat haar toekomst in eigen handen neemt. Wij wensen niet langer mee te draaien in dit circus dat, onder het mom van democratie, de volkswil negeert. Wij willen weg van het alles verstikkende globalisme en internationalisme. Wij nemen uitdrukkelijk afstand van wat vandaag vaag wordt omschreven als een wereldburger, een persoon zonder identiteit of ziel. Als nationalisten zijn we trots Europeaan te zijn en wensen die ook in de toekomst te blijven. Daarom organiseren wij de oppositie buiten de parlementen.
2. Hoe organiseren wij de buitenparlementaire oppositie?
Voor de organisatie van de buitenparlementaire oppositie worden er 2 fora opgericht, met name het “Axieplatform Buitenparlementaire Oppositie” en het “Buitenparlementair Netwerk”.
2.1 Axieplatform Buitenparlementaire Oppositie
Het Axieplatform Buitenparlementaire Oppositie heeft tot doel de activiteiten van de Buitenparlementaire Oppositie te organiseren en te coördinneren. Dit axieplatform is geen doel op zich. Het axieplatform wordt ad hoc samengeroepen telkens de stem van de zwijgende meerderheid dient te weerklinken. Door middel van dit axieplatform zijn we in staat om snel en gericht te reageren, zonder logge beslissingsorganen en verlammende procedures. Aangezien de krijtlijnen waarbinnen we opereren vooraf duidelijk zijn, wordt er geen tijd verloren door interne discussies.
Niet alleen de (re)axie is belangrijk. Er is ook nood aan vorming van de eigen kaders. Het axieplatform zal daarom op regelmatige tijdstippen vormende activiteiten organiseren.
Voor de organisatie van axies en activiteiten maakt het Axieplatform gebruik van alle tot haar beschikking staande wettelijke middelen.
2.2 Buitenparlementair Netwerk
Het Buitenparlementair Netwerk is het bindmiddel tussen alle actieve Nationaal-Revolutionaire groeperingen en organisaties. Dit netwerk is het informatiekanaal bij uitstek voor de uitwisseling van ideeën, de verspreiding van informatie en het contactpunt voor alle (Europese) personen en organisaties die wensen aan te sluiten bij de Buitenparlementaire Oppositie.
3. Tien strijdpunten voor de Buitenparlementaire oppositie:
1. Onze nationalistische visie op Europa en op de wereld is in strijd met de ideeën en de standpunten van de heersende parlementaire kaste en klasse. Wij verwerpen de idee van de mens als makkelijk beïnvloedbaar consumerend, cultuurloos wezen, overal en nergens nog thuis.
2. Wij zijn de behoeders van ons verleden. Wij zijn ons bewust van het rijke culturele verleden van de Europese volkeren. Wij stellen alles in het werk om onze identiteit te bewaren, tegen de oprukkende multiculturele krachten.
3. Wij eisen dat ‘Europa’ meer aandacht besteedt en meer middelen vrijmaakt voor de verdediging en promotie van de Europese talen en culturen.
4. De afgevaardigden in de parlementen moeten de spreekbuis zijn van het volk. Dit betekent concreet dat het volk zelfstandig en vrij kan kiezen voor haar vertegenwoordigers. Vrijheid van meningsuiting is hierbij het hoogste goed. Het staatshoofd wordt aangesteld door het volk en is geen creatie van erfopvolging.
5. Wij verwerpen elke vorm van kolonialisme. De samenwerking tussen de Europese volkeren moet gebeuren op voet van gelijkheid door middel van een confederaal verband. Op deze wijze moeten wij in staat zijn het hoofd te bieden aan de koloniseringdrang van de VSA.
6. Het grondgebied van Europa stopt aan haar geografische grenzen. Dit betekent dat Israël noch Turkije Europese landen zijn en bijgevolg nooit deel kunnen uitmaken van een Europese Unie.
7. Het gezin is de kern van onze organische gemeenschap. Wij verwerpen elk initiatief dat de positie van het gezin binnen onze samenleving ondermijnt, aantast of vernietigt. Alternatieve of experimentele samenlevingsvormen zijn niet de norm.
8. Elkeen heeft recht op kwalitatief onderwijs. Wij verafschuwen diegenen die hun positie als leerkracht misbruiken voor propagandadoeleinden. Onze jeugd moet de kans krijgen zelfstandig en vrij mening te vormen zonder het hoofd volgepropt te krijgen met volksvreemde en misleidende slogans en begrippen.
9. Elk volk heeft recht op een vaderland, geen enkel volk heeft recht op het vaderland van een ander. Daarom eisen wij dat personen van niet-Europese afkomst een toekomst opbouwen in hun eigen vaderland.
10. Wij eisen de opheffing van de NAVO, die niet langer een defensie-organisatie is, maar eerder een manier om de hegemonie van de VSA in de wereld te bestendigen. Europa uit de NAVO – de NAVO uit Europa.
Stek Nationale Beweging
Linkstek
Nationale Jongeren Brabant
Vlaamse Jongeren Mechelen