Weet wel, er zijn ook 97 wetenschappelijke papers, antwoorden en artikels, die de 97%-consensus weerleggen.
Politiek-ideologisch misbruik van wetenschap
Kijken we even naar het voorbeeld van Democratische presidentskandidate Elizabeth Warren: ‘I believe in science’ tweette ze fier. En iedereen die dat niet doet, die heeft niet het recht om zich te bemoeien met milieupolitiek. Dat was haar antwoord, toen haar werd gevraagd of klimaat-sceptische wetenschappers zoals onder andere William Happer van Princeton ook een stem moesten krijgen in het klimaatdebat.
Of de Canadese minister Catharine McKenna in haar hysterische rants, die haar de bijnaam ‘Climate Barbie’ opleverde. Ik geloof in wetenschap, krijst ze uit.
In België bijvoorbeeld tekenden 3455 zogenaamde wetenschappers een brief, dat de opwarming bewezen was en de feiten onweerlegbaar zijn. Wie deze brief echter goed leest, die ziet meteen dat het klimaat hier maar als excuus dient om de ganse moderne op de vrije markt gestoelde economie en maatschappij zoals wij ze kennen op de schop te nemen. Want behalve dat deze wetenschappelijke watermeloenen alles beweren te weten over het klimaat, willen zij vooral opleggen hoe wij moeten gaan leven.
Journalist en ecomodernist Ralf Bodelier vatte goed samen waar groenen hier eigenlijk voor staan: ‘De, waarschijnlijk, werkelijke achtergrond van het groene verzet tegen genetisch gemodificeerd voedsel of kernenergie … je hoeft er de liberaal-kapitalistische samenleving niet voor te veranderen. En dat kan natuurlijk niet de bedoeling zijn.’
Wat al deze personen eigenlijk willen zeggen met ‘ik geloof in de wetenschap’ en ‘ik geloof in de 97%-consensus’ is eigenlijk ‘ik geloof in gevaarlijke door de mens veroorzaakte klimaatopwarming’.
Andersdenkenden weren
Al wie daar anders over denkt die moet worden bestreden, liefst met leugens, verdraaiingen en fantasie, zoals onlangs de linkse onderzoekswebsite (sic) Apache nog maar eens bewees, door een verhaal uit de duim te zuigen over klimaatontkenners. Rob Lemeire zette het in zijn artikel Klimaatactivisten zwemmen in het geld schitterend recht.
‘Dat die lieden tegenwoordig in reguliere media geweerd worden, is op zich geen slechte zaak,’ zo schreef Maarten Boudry in De Standaard. Met lieden bedoelt Boudry dus klimaatsceptici. Die hebben geen plaats in het debat. Duidelijk geen fan van Ricky Gervais: die tweette onlangs:
Maar wellicht is de consensus-filosoof eerder aanhanger van Thomas Kuhn dan van Karl Popper.
Het debat vergiftigen en openlijk voor censuur pleiten voor de andere ongewenste mening, daar krijg je in dit land dus de Arkprijs van het vrije woord voor. Ja, zo diep zijn we gezonken.
Geloof in Daffy Duck
Maar dè topper van het ‘ik geloof in de wetenschap’ is toch Andrew Yang, de Democratische presidentskandidaat die zich wist te kwalificeren voor het televisiedebat door meer dan 65.000 individuele campagnedonaties te verzamelen.
Dit stuurde Andrew Yang namelijk per tweet de wereld in : ‘Mijn vader heeft een Ph.D. in natuurkunde,’ schreef hij. ‘Ik geloof in wetenschap.’ Hilarisch toch! Hij was meteen de risee op sociale media. ‘Mijn vader is cartoonist, ik geloof in Daffy Duck.’ Dat soort van commentaren.
‘Ik geloof in wetenschap’ wordt dezer dagen dus overwegend ingeroepen niet alleen om het verhaal van ‘catastrofale door de mens veroorzaakte antropogene klimaatopwarming’ te ondersteunen maar ook de politiek die reguleert ten voordele van onrendabele en onbetrouwbare hernieuwbare energie en strijdt tegen fossiele brandstoffen.
Complexe vraagstukken
De globale temperatuur is aan het stijgen; de mens is de hoofdoorzaak; het zal een catastrofe worden voor de mensheid; de stijgende temperaturen kunnen gestopt worden door een volledige omwenteling van de wereldeconomie en de vrije markt. Dat zijn allemaal enorm complexe en stuk voor stuk volledig verschillende wetenschappelijke beweringen. Bijvoorbeeld: is het bannen van fossiele brandstoffen niet schadelijker voor de rijkdom en welvaart die ze verschaffen, fossiele brandstoffen die vooral arme derdewereldlanden kunnen helpen om zich tegen welke klimaatverandering dan ook te beschermen?
De groene klimaatalarmistische truc bestaat er in om te doen alsof iedereen die het slechts oneens is met één of enkele of zelfs maar een gedeelte afwijkt van hun stellingen (dogma’s), dat deze personen de wetenschap en de wetenschappelijk methode zelf verwerpen. Ironisch genoeg zijn de ‘ik geloof in wetenschap’ en ‘ik geloof in de 97%-consensus’ in tegenspraak met de wetenschappelijke principes.
Laten we het cordon rond de klimaatsceptici ook maar meteen slopen. Want die ‘geloven’ dus niet in wetenschap en dat is meteen het beste argument om ze toe te laten tot het klimaat- en energiedebat.
PS: klimaatontkenners bestaan niet.