De Buitenparlementaire Oppositie

Steeds vaker horen ik burgers klagen dat Nederland al lang geen democratie meer is.
Officieel wel, maar dat is dan ook niet meer dan de titel van een slecht politiek toneelstukje.
Veel nieuwe wetgeving is er de laatste jaren voorbij gekomen , waarbij we ons met steeds grotere groepen stemmers afvragen of “ze” in Den Haag nu werkelijk alle verstand zijn verloren, en of de wetgeving die uit onze democratie voortkomt werkelijk onze wensen wel zijn.

In een democratie kan niemand onderdrukt worden, hoe kan het dan, dat na de formatie van deze regering niemand meer inspraak heeft, en hele groeperingen in de hoek gedrukt worden? Als door een meerderheid van 51 stemmen weer een of ander onzinnig wetje is aangenomen waar de andere 49 procent het niet mee eens is worden deze toch ook onderdrukt!

Als de democratisch gekozen regering besluit om mensen in armoede te laten leven, en als dat legaal is, dan houdt het op. Men wordt geacht om zich daarbij neer te leggen. Doet men dat niet, dan komt de AIVD en/of de Justitie in actie. Op deze wijze houdt de AIVD de armoede en ongelijkheid in stand.

We horen in Nederland sociaal democratisch te zijn, maar ondertussen zijn we zo sociaal dat het bijna a-sociaal is en zo democratisch dat je eigenlijk geen mening meer mag hebben.
We zijn in Nederland zo sociaal dat we bijna iedereen binnen laten, het eigenlijk niet kunnen betalen en toch een generaal pardon geven terwijl we zelf niet voor onze eigen mensen kunnen zorgen.
We hebben intussen meer dan 500.000 werkelozen.
Daarbij komt nog dat niemand wilt of kan zeggen wat immigratie hier in Nederland kost omdat dit een vorm van discriminatie zou zijn, waar dat verband ligt moet iemand me nog eens uitleggen trouwens.

En begin nu niet dat ik tegen buitenlanders ben of wat voor tegengas dan ook, dat ben ik in de verste verte niet, van mij mogen wereldwijd de grenzen open, echt waar, maar we leven nu eenmaal in een democratie wordt beweert, en hebben het recht om te eisen waar ons geld naar toe gaat.
En wat dat betreft ben ik eigenlijk nog het minst nieuwsgierig naar de kosten van immigratie. Ik wil kunnen zien en controleren wat alle uitgaven van ons bestuur zijn, daar is zelfs een wet voor weet u nog wel?De WOB of Wet Openbaarheid Bestuur.

Ondertussen zijn we zo democratisch dat als iemand een andere mening heeft dan de gemiddelde Nederlander, waarvan een groep vind dat dit in hun opinie een bedreiging is voor de rest van de bevolking je grote kans loop dat je bedreigd en of vermoord word.
Voorbeelden daarvan zijn er genoeg, en niet allen in Nederland.

Een echte democratie dient iedere burger gelijke kansen aan te bieden, maar dan niet omwille van zijn of haar statuut als burger.
Elke mens is uniek en het zijn die unieke capaciteiten die gestimuleerd moeten worden.
Maar juist die vrijheid maakt ongelijk. Er kan er maar eentje de eerste van de klas zijn.

In de autonome staat speelt de volksvertegenwoordiging een centrale rol. De burger kan zijn lot in eigen handen nemen.
Nee, we laten ons vertegenwoordigen door mensen die we zelf kiezen.
En laat ons dan weer niet achteraf klagen, een volk kiest de leider die het verdient en de minderheid moet zich naar die meerderheid te schikken.

Dus wat wij onder democratie verstaan is eigenlijk een vorm van een utopistisch bestaan, en omdat ook dit nog niemand gerealiseerd heeft ga ik er maar van uit dat een democratie niet bestaat.
Zolang we er steeds maar naar streven om de beste de rijkste en de mooiste te zijn is een echte democratie onhaalbaar.
Je moet gewoon niet meer willen hebben dan je nodig hebt zolang er nog mensen zijn die te kort komen.

Blijf lezen, binnenkort hoe gooien we deze “democratie” omver

U vindt economische belangen belangrijker dan een mensenleven, hiermee maakt u zich schuldig aan moord op, martelingen en talloze andere schendingen van de rechten van de onschuldige Nederlandse burgers.

Mensenrechten in Nederland? Ik vraag me af waarom dit land zich bemoeit met mensenrechten in andere landen omdat daar geen mensenrechten zijn. Stelletje hypocrieten

Ik concludeer dat wij helemaal geen democratie en rechtstaat hebben , die dus ook niet verdedigt hoeft te worden, en integendeel datgene wat we nu hebben, frontaal moet worden aangevallen.

Uit ervaring weet ik dat het helaas ook in Nederland nog steeds mogelijk om GEEN INKOMEN te hebben. Misschien staat u er verbaasd van te kijken, maar ik niet! Het is triest om te moeten zien dat door allerlei regeltjes, het onmogelijk is om een uitkering te kunnen aanvragen. Iedereen heeft recht op een of andere vorm van inkomen! Vergeet het maar… Ook ik spreek uit ervaring! De arrogantie van mensen die menen dat ze het beter weten maakt me gewoon beroerd. Nogmaals, er heerst meer armoede in Nederland dan jullie met zijn allen willen zien…

Het huidige systeem is verrot, afschaffen die bureaucratische ellende, aandeelhouders en marktwerking is slecht voor de burger als het om eerste levensbehoeften gaat, men is uit op misbruik en wanneer dit misbruik is ook nog eens gelegaliseerd zoals nu zo vaak het geval is…….dan is er geen enkele rechtvaardiging om dit systeem in stand te houden aan te voeren.

Waarom pleegt u geen (politieke) zelfmoord, dan doet u tenminste nog iets goed voor deze geweldige, zeer sociale, zeker niet de burger financieel strot dicht knijpende maatschappij die zweert bij afdracht voor de EU en investeren in wapentuig!

Mensen die  leven  in een  tiranniek regime, gaan al gauw geloven dat dit regime onmisbaar en onvermijdelijk is.

• Voer een verplichte jaarlijkse autocontrole in, en na een aantal jaren gaan vele mensen geloven dat zonder zo’n verplichte controle het verkeer tot een ravage vervalt.
• Voer een censuurwet in betrefende de holocaust, en na enkele jaren geloven de burgers dat zonder zo’n wet een debat over de jodenvervolging onmogelijk is.
• Leg schoolplicht op, en na enkele decennia gelooft bijna  iedereen, dat schoolplicht onmisbaar is.
• Voer een parlementair regime in, waarbij de wetten verplicht gemaakt worden door partijverkozenen, herhaal voortdurend dat dit systeem  ‘een democratie’  is, en na een tijd wordt dit op grote schaal geaccepteerd.

Het systeem wat hierin gebruikt is de gewenning: ‘De eerste reden waarom mensen graag dienstbaar zijn, is omdat ze als onderworpene worden geboren en opgevoed.’

Wie kiezen we dan? Dat  is  in grote  lijnen diegene die door de meeste burgers worden vertrouwd  (of het minst worden gewantrouwd). Knielbereide burgers stemmen immers voor diegene waarvan ze hopen, dat die veel kruimels zal laten vallen voor de knielers. En de kruimels vallen inderdaad. En de burgers knielen. De machthebber produceert geen brood, doch  steelt en consumeert het, en  laat daarbij ostentatief de kruimels vallen, alsof hij die zelf heeft voortgebracht. En rond hem knielen diegenen, die eigenlijk het brood hebben gebakken. De machthebbende kaste rooft via belastingen de helft van de voortgebrachte welvaart, om dan onder de vorm van subsidies, steun, zekerheden en overheidsflantropie de kruimels rond te strooien. Diegenen die eerst de welvaart voortbrachten, worden geconfsceerd door de staat, die dan een stuk teruggeeft aan al wie bereid is om te knielen, d.w.z. de staatsvoorwaarden te aanvaarden.

Wenst u onderwijs voor uw kinderen? De staat heeft het geld reeds ingepikt dat u hiervoor had verdiend, maar u kan iets terugkrijgen, indien u uw kind laat opvoeden in de scholen gecontroleerd en geïnspecteerd door de machthebbers. Wenst u een culturele vereniging op te richten? Jammer doch helaas, de heersende kaste heeft via de fiscus reeds op uw  fondsen de hand gelegd. Doch u kunt een stukje terugkrijgen indien u bereid bent te voldoen aan de eisen van de minister van cultuur  (en van zijn commissies). U wenst een efciënte verzekering tegen ziekte en ongeval? Spijtig, uw centen zijn reeds afgeroomd, en zij die voor u denken hebben reeds besloten hoe en waar u zich dient te verzekeren, en met welke eindeloze rij achtergestelden, gediscrimineerden en andere kansarmen u bij deze gelegenheid ‘solidair’ moet zijn. Kniel, en raap op wat u nog rest, na aftrek van de beheerskosten natuurlijk, maar dat spreekt. En geloof dat die kruimels het bewijs zijn, dat ook u voordeel hebt bij dit systeem, dat ook u netto baathebber bent van de macht. Leer en geloof,  dat u hulpeloos bent zonder de macht. Zo kan de macht blijven bestaan. De macht, die zichzelf ‘democratie’ heeft genoemd.

De politicus die het woord ‘democratie’ uitspreekt, bedoelt daarmee iets helemaal anders dan een bestuur uitgeoefend door de gemeenschap van  soevereine burgers, en beperkt tot de aangelegenheden die door hun aard überhaupt voor zo’n bestuur in aanmerking komen. Wat de politicus met het woord ‘democratie’ opstand! bedoelt is: machtsuitoefening door de politieke kaste op alle mogelijke domeinen, met  inbegrip van de meest intieme zaken, zoals bijvoorbeeld beheersing van het denken en van de opvattingen van de burgers zelf. Een politicus die niet gelooft dat de  staat de burgers moet opvoeden, zult u met een vergrootglas moeten zoeken.

Op allerhande manieren wordt gestreefd naar de installatie van wereldwijde fiscaliteit en wereldwijde politieke machtsuitoefening.

Laten we hier een einde aan maken: blijf lezen

Als we deze schijndemocratie zelf weer in de hand willen krijgen is er maar een mogelijkheid!

Knielen voor hun politieke macht is de leugen aanvaarden, de macht en de leugen zijn in de politiek hetzelfde, twee handen op een buik.

Ik kan niet begrijpen hoe het mogelijk is dat een heel land met miljoenen inwoners de dictatuur van een paar mannetjes aanvaard. Ze hebben niet meer macht dan wij ze zelf geven. Ze kunnen ons alleen maar kwaad doen of schade berokkenen als wij dat zelf toelaten, en we laten het toe lijdzaam gaan we naar het slachthuis, nog liever dan in opstand te komen tegen dit tuig. Een paar mannetjes waar we echt geen schrik van hoeven te hebben, van die ventjes die we vroeger op school het liefste in elkaar wilden timmeren, maar uit medelijden niet gedaan hebben. Een paar mannetjes die hier de dienst uit maken, die we zelfs niet hoeven te bewonderen want hun gedrag is allesbehalve bewonderenswaardig.

Zodra wij stoppen met knielen is het over, dan kunnen deze zielige mannetjes die zich leider noemen en vaak nog de slapste en lafste van het hele volk zijn niets meer.

We geven ze niets meer, we gehoorzamen niet meer.

Het voorbeeld hebben ze zelf al gegeven bij de DSB, als wij als burgers bij elke bank ons geld weghalen, en per direct weigeren om nog mee te betalen aan dit systeem zijn ze op slag machteloos.

En zeker door de komst van Euro (bedankt Zalm), het is geen landelijke munt meer dus staan we nog sterker in deze als voorheen met de gulden.

Wordt vervolgt (ik misschien door dit schrijven ook wel)

Bijstand voor ZZP-ers

Maar toch wil ik dat u mij eens uitlegt dat als je als land vreemdelingen die de taal niet eens machtig zijn de kans geeft om hier een leven op te bouwen, en we zo kortzichtig kunnen zijn dat we dat voor iemand van eigen bodem, die al tientallen generaties Nederlander is als zelfstandige door het leven wil, nauwelijks een kans geven en als het even (economisch) tegenzit, van onze Sociale Dienst de opmerking krijgt dat hij zijn idealen maar op moet geven, waarna ze, “eventueel” een bijstandsuitkering kunnen krijgen, daar sta je dan,  45 jaar,  half versleten, geen eerlijke kans meer op de arbeidsmarkt en toch moeten blijven solliciteren tot als het even kan 67e jaar.

Terwijl er in Nederland nog niet zo gek lang geleden een mogelijkheid is gecreëerd om kleine zelfstandigen die het net niet redden als gevolg van de economische crisis, tijdelijk een aanvullende bijstandsuitkering te verstrekken. De molen waar je dan in terecht komt is een levensgevaarlijke machine, de regelgeving is zelfs bij de gemeente niet duidelijk.
Naar mijn idee is deze uitkering nog nauwelijks of niet aan wie dan ook uitgekeerd.

Ik weet niet door welke “democratie” en met medeweten van wie deze (on)mogelijkheid geschapen is maar de uitvoering van deze wet mag door de betreffende gemeente zelf al dan niet gehonoreerd worden, het probleem is dat deze gelden uitgekeerd worden onder het mom van extra sociale voorzieningen waaronder deze mogelijkheid bestaat, maar dat de gemeente zelf mag uitmaken aan wat of wie ze dit geld besteden, met andere woorden het geld gaat wel naar de gemeenten maar niemand weet meer waar dat geld voor was, het heeft namelijk geen label waardoor het geld een werkelijk doel zou krijgen.
Je zou kunnen zeggen dat het geld door een democratisch gekozen regering toegekend wordt aan een gemeente die het stort in een soort van dictatoriale afdeling, de sociale dienst. Het is aan de willekeur van de (dictator) ambtenaar of een burger daarvoor in aanmerking komt of niet. Wat een heerlijk gevoel moet dat zijn, die macht om iemand te maken of breken. Ik snap niet dat dit soort mensen daar mogen werken!

Sociale Dienst laat me niet lachen, het is eerder hulp bij zelfdoding en dat is volgens mij bij de wet verboden. En dat maakt u dus ook medeplichtig, u kunt niemand meer recht in de ogen kijken en zeggen “ Wir haben es nicht gewußt”. Daar komt nog dat u ook nog lid of leider bent van een criminele organisatie, of georganiseerde misdaad, zo heet dat toch als je terreur op je bevolking toepast?

Het zal voor u niet tot een veroordeling komen vrees ik, dat heeft u goed ingedekt. Ik ben niet echt gelovig, en politiek en geloof moet dus ook echt gescheiden blijven, maar wat ik wel weet is dat als u straks bij Petrus aan de hemelpoort staat hij u met dezelfde vaart weer naar beneden zal trappen en u daar de rekening gepresenteerd krijgt voor uw misdaden tegen het volk.

Want daarboven is wel iedereen gelijk!

1In de nacht van 2 april 1968 vliegen twee warenhuizen in Frankfurt am Main in brand. Er vallen geen slachtoffers. De brandstichters: Andreas Baader en Gudrun Ensslin. Zij verklaren met hun daad tegen de “volkerenmoord in Vietnam” te protesteren.

Het tweetal vlucht naar Frankrijk, maar bij zijn terugkeer naar de Bondsrepubliek Duitsland in 1970 wordt Baader opgepakt en vastgezet. Lang zal zijn gevangenschap niet duren.

Kort na zijn arrestatie bevrijden Ensslin en een groep handlangers hun kompaan Baader met geweld. Vanaf dat moment besluiten Baader en zijn aanhangers een militante radicaal-linkse organisatie te vormen. De Rote Armee Fraktion is geboren. 

De jaren zestig en het studentenprotest
De RAF komt voort uit de studentenprotestbeweging die in Duitsland – net als in andere Westerse landen – met veel rumoer tegen de oudere generatie schopt, het materialisme afkeurt, de rechtstaat bestrijdt en tegen de oorlog in Vietnam protesteert.

De beweging is in Duitsland een bonte mix van anarchisten, pacifisten en radicalen. Eind jaren zestig splitst de beweging zich. Een deel wil hervormingen afdwingen met vreedzame, democratische middelen. Het andere deel radicaliseert en omarmt het geweld.

In die tijd ontstaan er talloze extreem-linkse splintergroepen die bereid zijn geweld te gebruiken. Maar geen van die groepen gaat zo ver als de Rote Armee Fraktion.

Tomeloze terreurcampagne
De RAF krijgt onder meer publicitaire steun van Ulrike Meinhof, schrijfster van een links studentenblad en lid van de verboden Kommunistische Partei Deutschlands. Al snel heet de RAF in de volksmond de Baader-Meinhof-Gruppe.

In de ogen van de RAF is Duitsland een politiestaat die geregeerd wordt door fascisten. In de woorden van Ensslin: “Geweld kan alleen met geweld worden beantwoord. Dit is de generatie van Auschwitz – met hen kan men niet discussiëren.” 

De RAF neemt haar werk bloedserieus. Baader, Meinhof, Ensslin en andere aanhangers gaan op trainingskamp bij de Palestijnse bevrijdingsorganisatie PLO van Yasser Arafat.

Bij terugkomst in de West-Duitsland beginnen ze een tomeloze terreurcampagne. In 1971 overvallen ze banken om hun activiteiten te financieren. Daarna richt hun geweld zich op politieke doelen: Amerikaanse legerbases, politiebureaus en rechters. Verschillende mensen komen om het leven.

De eerste generatie sterft
In 1972 lijkt een einde aan het geweld te komen als de Duitse politie de harde kern van de RAF arresteert. Baader, Ensslin en Meinhof belanden achter de tralies.

De Duitse overheid neemt extreme maatregelen om de groep te isoleren. Er worden aparte cellen voor ze gebouwd, gesprekken met advocaten worden afgeluisterd en soms mogen de verdachten helemaal geen advocaat zien.

De gevangen leden van de RAF verzetten zich tegen hun behandeling. Tussen 1974 en 1977 plegen ze zelfmoord of overlijden na een hongerstaking. Irmgard Möller, de enige van de eerste generatie die overleeft, heeft overigens altijd beweerd dat gevangen RAF-leden vermoord zijn door de Duitse regering.

Een nieuwe generatie staat op
Het geweld houdt echter niet op. Midden jaren zeventig staat een tweede generatie op en in 1977 bereikt het terrorisme van de RAF een nieuw hoogtepunt. Het eerste slachtoffer dat jaar is de hoogste procureur-generaal bij het Hooggerechtshof in Karlsruhe, Siegfried Bubeck. Bijna vier maanden later brengt de RAF Jürgen Ponto, directeur van de Dresdner Bank, om het leven.

Maar de meest spectaculaire terreurdaad is gewelddadige ontvoering van werkgeversvoorzitter Hans-Martin Schleyer, in september van dat jaar. Zijn vier begeleiders komen om in een kogelregen en Schleyer wordt in een grote rieten mand naar een schuiladres in Den Haag gesmokkeld. Duitsland is wekenlang in de ban van de ontvoering.

In de herfst van 1977 loopt de spanning verder op wanneer vier Arabische terroristen een toestel van Lufthansa kapen. De kapers eisen dat de Duitse regering gevangen RAF-leden vrijlaat. Maar bondskanselier Schmidt weigert te onderhandelen.

Een Duitse anti-terreureenheid ontzet op 18 oktober het vliegtuig en doodt op één na alle kapers. Als reactie brengt de RAF Schleyer om het leven. Zijn levensloze lichaam wordt de volgende dag in het Franse Mulhouse gevonden.

Het einde van de RAF
Na de ‘Duitse herfst’ van 1977 is de Rote Armee Fraktion over haar hoogtepunt heen. Veel oudgedienden leggen de wapens neer en duiken onder in de DDR. Een derde generatie staat op, maar die zal een stuk minder actief blijken.

Op 27 maart 1993 vindt een aanslag plaats op de nieuwbouw van en gevangenis in Weiterstadt. De schade is groot (ruim 60 miljoen euro), maar er vallen geen gewonden. Het zou de laatste gewelddadige actie van de RAF zijn.

Vijf jaar later, op 20 april 1998, ontvangt het persbureau Reuters een verklaring waarin de Rote Armee Fraktion aankondigt zichzelf op te heffen. “Bijna 28 jaar geleden, op 14 mei 1970, ontstond tijdens een bevrijdingsactie de RAF. Vandaag beëindigen wij dit project. De stadsguerrilla in de vorm van de RAF is nu geschiedenis.”