De Buitenparlementaire Oppositie

Oprichter van Wikileaks [Zie wikileaks.colani.nl]

Momenteel op de lijst van meest gezochte misdadigers!

Voor mij: een held!

Julian Paul Assange (Townsville, Queensland, 3 juli 1971) is een Australisch journalist, programmeur (voormalig hacker) en internetactivist, bekend van de oprichting van WikiLeaks, een klokkenluiderwebsite.

Voor WikiLeaks (lees verder…)

Bradley E Manning

Bradley E. Manning (Crescent (Oklahoma), 1987) is een 22-jarige militair die eind mei 2010 in Irak gearresteerd is door agenten van de U.S. Army Criminal Investing Command in verband met een naar WikiLeaks gelekte video-opname van een Amerikaanse helikopteraanval in Bagdad op 12 juli 2007.

5 april 2010 publiceerde Wikileaks de gewraakte videobeelden onder de naam Collateral Murder. Te zien is dat 11 Iraakse burgers gedood worden, onder hen 2 medewerkers van persbureau Reuters: fotojournalist Namir Noor-Eldeen (22 jaar) en zijn chauffeur Saeed Chmagh (40 jaar). Na een 2e aanval kwam het totaal aantal dodelijke slachtoffers op 18.

Manning is inlichtingenanalist bij het Amerikaanse leger en gestationeerd op de legerbasis Hammer in Irak, hij werd aanvankelijk overgebracht naar Koeweit waar hij werd vastgehouden op Camp Arifjan. Het Pentagon heeft bevestigd dat Manning gearresteerd is in verband met de uitgelekte videobeelden en dat hij wellicht wordt aangeklaagd wegens het onthullen van staatsgeheimen. Behalve de videobeelden zou Manning ook nog eens 260.000 diplomatieke telegrammen aan WikiLeaks gelekt hebben. De inhoud van deze geheime documenten zou een schokkend beeld geven over de Amerikaanse buitenlandse politiek. Nadat hij ruim een maand in voorarrest had gezeten werden 5 juli 2010 de beschuldigingen tegen hem uitgebracht, Manning zou de artikelen 92 en 134 van de Uniform Code of Military Justice overtreden hebben door geclassificeerde data naar zijn computer gecopieerd te hebben. (lees verder…)

bakker-schut-in-1977-bij-gerechtsgebouw-utrecht

Pieter Herman Bakker Schut (Haarlem, 31 maart 1941 – Amsterdam, 13 oktober 2007) was een Nederlandse advocaat.

Na het behalen van zijn gymnasium-diploma, in 1959 aan het Eerste Vrijzinnig-Christelijke Lyceum in Den Haag, studeerde Bakker Schut een jaar aan de Wesleyan University in Middletown, Connecticut VS. Van 1960 tot 1965 studeerde hij Rechten aan de universiteit van Leiden. Tijdens zijn militaire dienst werd hij opgeleid tot ‘verhoorspecialist’ bij de Militaire Inlichtingendienst in Harderwijk. Van 1967 tot 1971 was hij advocaat in Amsterdam, daarna was hij docent Strafrecht aan de universiteit van Utrecht. Van 1971 tot 1984 werkte hij bovendien in de sociale advocatuur in Utrecht. In het midden van dat decennium kreeg hij bekendheid door het verdedigen van verdachten van de Rote Armee Fraktion, zoals Ronald Augustin. Hij schreef een uitgebreide studie over de processen tegen de leden van de RAF: Stammheim, die notwendige Korrektur der herrschenden Meinung, 1986 Neuer Malik Verlag, Kiel, ISBN3-89029-010-8. Vanaf 1984 werkte hij weer als advocaat in Amsterdam. (lees verder…)

Brigitte Mohnhaupt wordt beschouwd als kopstuk van de tweede generatie RAF-leden. Zij zit tot maart 2007 vast vanwege de moord op bankier Jürgen Ponto in 1977.

Brigitte Mohnhaupt wordt geboren in juni 1949. Zij groeit op als kind van gescheiden ouders: op elfjarige leeftijd, in 1960, gaan haar vader en moeder uit elkaar. Brigitte blijft bij haar moeder. Als achttienjarige, in 1967, schrijft zij zich in aan de universiteit van München.

Tijdens haar studie filosofie komt Brigitte in aanraking met de RAF. Vanaf 1971 raakt zij steeds nauwer betrokken bij de groep. Eerst is dat vooral logistiek en organisatorisch. Zij levert bijvoorbeld wapens aan Baader en Meinhof. In juni 1972 wordt zij in Berlijn gearresteerd en veroordeeld tot gevangenisstraf.

Na haar vrijlating, in 1977, ontpopt zij zich al snel tot kopstuk van de tweede generatie RAF-leden. Zij is rechtstreeks betrokken bij de moord op topjurist Siegfried Buback, bankier Jürgen Ponto en werkgeversvoorzitter Hanns-Martin Schleyer. In 1978 wordt zij in Joegoslavië voor de tweede keer opgepakt. Na een half jaar staat zij echter weer op vrije voeten.

Wederom raakt zij betrokken bij een aanslag, in 1981. Ditmaal op de Amerikaanse generaal Frederik Kroesen, die ternauwernood ontkomt. Na haar derde arrestatie, in 1982, komt Mohnhaupt er niet zo genadig vanaf. Zij wordt tot vijf maal levenslang veroordeeld voor de mislukte moordpoging op Kroesen en voor haar aandeel in het geweld van de ‘Duitse herfst’ van 1977. Volgens de rechtbank heeft zij de fatale schoten gelost op bankier Ponto.

Brigitte Mohnhaupt zat tot 27 maart 2007 vast in de gevangenis in Aichach, in Beieren.

Holger Meins is vooral bekend vanwege de hongerdood die hij stierf in 1974, toen hij in gevangenschap verkeerde voor zijn aandeel in de terreur van de eerste generatie RAF-leden.

Meins wordt geboren op 26 oktober 1941 in Hamburg. Zijn vader is instrumentenmaker. Na de middelbare school gaat Meins in 1962 naar de hogeschool voor beeldende kunst in Hamburg. In 1966 verhuist hij naar West-Berlijn en gaat studeren aan de Duitse academie voor film en televisie. Twee jaar later wordt hij van de opleiding uitgesloten vanwege deelname aan een bezetting van het academiegebouw. Het jaar daarop treedt Meins toe tot Kommune I, een experimentele woongemeenschap die bekend c.q. berucht is vanwege de vrije (seksuele) omgang tussen mannen en vrouwen en de afwezigheid van een strikt privé-domein voor de bewoners.

Eind 1970, nadat Baader, Ensslin en Meinhof zijn teruggekeerd uit Jordanië, raakt Meins betrokken bij de RAF. Hij werkt mee aan een aantal bankovervallen. In 1972 wordt hij samen met Andreas Baader en Jan-Carl Raspe opgepakt. Tijdens zijn gevangenschap krijgt Meins steeds grotere meningsverschillen met de overige RAF-leden. Meins wordt praktisch uit de groep verbannen. Uitgekerend hij is van alle hongerstakers de enige die tot het uiterste gaat: op 9 november 1974 – hij weegt dan nog slechts 39 kilo – overlijdt Holger Meins in een gevangenis in Wittlich (Rheinland-Pfalz) aan een hartstilstand.

Hij wordt begraven in Hamburg.

Ulrike Meinhof wordt geboren op 7 oktober 1934 in de Noord-Duitse stad Oldenburg. Haar vader, een museumdirecteur, overlijdt in 1939. Haar moeder sterft in 1949 aan kanker. De veertienjarige Ulrike komt onder voogdij van een vriendin van haar moeder, Renate Riemeck. Deze historica en professor brengt Meinhof in aanraking met het socialistische en pacifistische gedachtegoed.

Meinhof gaat onder andere filosofie en sociologie studeren, maar zij breekt haar studies vroegtijdig af. Ze raakt betrokken bij de studentenbeweging SDS en leert Klaus Rainer Röhl kennen, de uitgever van het linkse studentenblad Konkret. Meinhof treedt bij het blad in dienst; tot 1969 zal zij blijven schrijven. In 1961 trouwt zij met Röhl. Het jaar daarop krijgt het echtpaar een tweeling, Bettina en Regine. Het huwelijk loopt in 1967 echter op de klippen en een jaar later verhuist Meinhof naar West-Berlijn. Daar raakt zij in contact met Andreas Baader en Gudrun Ensslin, die zij interviewt voor Konkret. Meinhof ontwikkelt in hoog tempo sympathie voor de strijd van het tweetal en betuigt in haar artikelen steun.

Meinhof raakt actief betrokken bij de stadsguerilla wanneer zij in mei 1970meehelpt bij de gewapende bevrijding van Baader. De voormalige pacifiste heeft zich ontwikkeld tot terroriste. De Baader-Meinhof-Gruppe, de naam waaronder de RAF bekend komt te staan, is een feit. Meinhof geldt als het intellectuele fundament van de organisatie.

Ook Meinhof reist in de zomer van 1970 naar Jordanië om daar, in een Palestijns kamp, een militaire training te ondergaan. Eenmaal terug raakt zij betrokken bij een reeks misdaden. In juni 1972 wordt Meinhof opgepakt. In 1973 en 1974 gaat ook zij meedere keren in hongerstaking. Gedurende deze periode heeft zij voor het laatst contact met haar twee kinderen. Ook daarin is Ulrike Meinhof niet uniek: Gudrun Ensslin en Andreas Baader laten eveneens hun kinderen achter voor hun strijd tegen de staat.

Op 29 november 1974, een half jaar voor aanvang van het eigenlijke RAF-proces, wordt Meinhof veroordeeld tot acht jaar cel voor poging tot moord bij de bevrijding van Baader, in 1970. In december wordt Meinhof verenigd met de andere RAF-gevangenen in de Stammheim-gevangenis. Daar treedt een geestelijke verwijdering op tussen Meinhof en de overige leden, vooral Ensslin. Na vier jaar gevangenschap, waarvan drie in afzondering, houdt Meinhof het niet meer uit. In de nacht van 8 op 9 mei 1976 hangt zij zichzelf op in haar isoleercel. Hoewel direct na haar dood gespeculeerd wordt over de mogelijkheid dat zij door bewakers of geheim agenten is vermoord, wordt nooit definitief bewijs geleverd voor de complottheorieën. Ulrike Meinhof wordt op 41-jarige leeftijd begraven in de West-Berlijnse wijk Mariendorf.

Horst Mahler staat bekend vanwege zijn wel heel bijzondere relatie met de RAF. Nadat hij in 1969 is opgetreden als advocaat van Andreas Baader, verruilt hij de advocatuur voor het terrorisme en wordt RAF-lid. Nadat hij voor zijn deelname aan de linkse terreur tien jaar in de cel heeft doorgebracht, ontwikkelt hij zich tot rechts-extremist – van het ene uiterste naar het andere.

Mahler wordt geboren op 23 januari 1936 in het dorp Haynau, in de Pruisische provincie Silezië. Zijn vader is tandarts. In 1945 trekt het gezin, op de vlucht voor de Russen, naar Dessau, onder Berlijn. Vanaf 1949 woont Mahler in West-Berlijn. Hij gaat rechten studeren aan de Freie Universität en wordt lid van de sociaal-democratische SPD. Daar wordt hij echter uitgegooid wanneer hij toetreedt tot de radicaal-socialistische studentenbond SDS.

Na afronding van zijn studie ontwikkelt Mahler zich tot een succesvol advocaat. Hij verdedigt vooral personen afkomstig uit de Außerparlementarische Opposition (APO). Mahler voelt zich verwant aan de linkse ideologie van de APO. In 1966 is hij medeoprichter van het eerste ‘socialistische advocatencollectief’. In 1969 verdedigt hij Andreas Baader tijdens het proces over de warenhuisbrand van het jaar daarvoor. In maart 1970 wordt Mahler zelf veroordeeld: hij krijgt tien maanden voorwaardelijke celstraf vanwege zijn aandeel in de onlusten die uitbraken in West-Berlijn na de aanslag op studentenleider Rudi Dutschke, in 1968. Mahler besluit samen met zijn voormalige cliënt Andreas Baader en met Ulrike Meinhof en Gudrun Ensslin naar Jordanië te vertrekken voor een militaire training. Na terugkeer in West-Duitsland raakt hij actief betrokken bij de RAF. Horst Mahler is van advocaat tot terrorist geworden.

In oktober 1970 wordt Mahler gearresteerd. Zijn advocaat is Otto Schily, die eerder Gudrun Ensslin bijstond. In 1973 wordt Mahler vanwege zijn betrokkenheid bij de oprichting van de RAF en bij een aantal overvallen veroordeeld tot twaalf, later veertien jaar gevangenisstraf. In 1980 wordt hij vroegtijdig vrijgelaten. Vanaf 1988 treedt hij weer op als advocaat.

Mahler heeft tijdens zijn gevangenschap niet alleen afscheid genomen van het extreem-linkse gedachtegoed van de RAF, maar is zelfs doorgeschoten naar de andere kant van het politiek-ideologische spectrum. Nadat hij gedurende de jaren negentig ettelijke fel-nationalistische pamfletten heeft geschreven, wordt hij in 2000 lid van de extreem-rechtse Nationalistische Partei Deutschlands (NPD). Op zijn website schetst hij de contouren van een ‘Vierde Rijk’. Horst Mahler woont in Berlijn.

Gudrun Ensslin wordt geboren op 15 augustus 1940 in het Zuid-Duitse alpendorp Bartholomä. Haar vader is dominee. In 1964 gaat de hoogintelligente Gudrun germanistiek studeren aan de Freie Universität in West-Berlijn.

Sinds 1962 heeft zij een relatie met Bernward Vesper, een onsuccesvol dichter die experimenteert met harddrugs. Samen zetten zij zich in 1965 in voor de verkiezingscampagne van de Berlijnse burgemeester Willy Brandt (SPD) voor het kanselierschap. De vorming van de Grote Coalitie van SPD en CDU, in 1966, vormt een bittere teleurstelling voor Ensslin. Zij gaat zich steeds sterker richten op de radicale vleugel van het studentenprotest.

Drie maanden nadat zij met Vesper een zoon (Felix Ensslin) heeft gekregen, in juli 1967, ontmoet Ensslin de excentrieke Andreas Baader. De zelfverzekerde Baader wordt voor de opstandige Ensslin tot richtsnoer. Na haar veroordeling voor de warenhuisbrand van 1968 duikt Ensslin onder in Frankrijk. In mei 1970 organiseert zij de gewelddadige bevrijding van Baader, de geboorteakte van de RAF. Hoewel de terreurorganisatie in de volksmond bekend komt te staan onder de naam Baader-Meinhof-Gruppe – een verwijzing naar Andreas Baader en journaliste Ulrike Meinhof -, is niet Meinhof maar Ensslin de vrouwelijke leider van de RAF.

Na het doorlopen van de terroristische training in Jordanië, in de zomer van 1970, is Ensslin betrokken bij diverse aanslagen en overvallen in de Bondsrepubliek. In juni 1972 wordt ze gearresteerd. Samen met de andere gevangenen gaat ze herhaaldelijk in hongerstaking tegen de omstandigheden in de gevangenis, en net als de anderen wordt zij aangeklaagd wegens moord, poging tot moord en meerdere overvallen en aanslagen. Op 28 april 1977 wordt zij tot levenslang veroordeeld. Op 18 oktober van dat jaar hangt ze zichzelf in haar cel in de Stammheim-gevangenis op aan een elektronische kabel van een grammofoon. Ensslin wordt 37 jaar. Zij ligt begraven naast Andreas Baader op een begraafplaats in Stuttgart.

Andreas Baader wordt geboren op 6 mei 1943 in München. Hij groeit op zonder zijn vader, een historicus die voor de oorlog archivaris is geweest en in 1945 als soldaat vermist raakte aan het front. De jeugd van de moeilijk handelbare Baader bestaat uit een aaneenschakeling van kleine vergrijpen.

Als achttienjarige brengt hij voor het eerst drie weken door in jeugddetentie. In 1963, op twintigjarige leeftijd, verhuist hij naar West-Berlijn. In de links-alternatieve Szene ontwikkelt hij een bohémien-achtige levensstijl. Een studie maakt hij niet af. Zijn vriendin Ellinor Michel, een schilderes met wie hij in 1965 een dochter krijgt, omschrijft hem als “provocatief”. Baader polariseert graag, gedraagt zich ijdel en is voortdurend uit op ‘actie’.

In 1967 ontmoet hij de studente Gudrun Ensslin, die zich sterk tot de daadkrachtige Baader voelt aangetrokken en gaat een relatie met haar aan. Samen radicaliseren zij snel. Ensslin bestempelt Baader tot “de anarchie in eigen persoon”. In april 1968 steken zij twee warenhuizen in Frankfurt in brand. In 1969 vluchten ze naar Frankrijk. Na terugkeer naar de Bondsrepubliek in 1970 wordt Baader opgepakt. Op 14 mei bevrijden Ensslin en anderen Baader met geweld.De RAF is geboren.

Van juni tot augustus 1970 ondergaat Baader een militaire training van Palestijnse terroristen in Jordanië. Na terugkeer pleegt de RAF meerdere aanslagen en overvallen. Samen met Gudrun Ensslin geldt Baader als kopstuk van de RAF. Op 1 juni 1972 wordt Baader gearresteerd. Daarbij wordt hij in zijn bovenbeen geschoten. Hij verdwijnt in de isoleercel. In 1973 en 1974 houdt hij, samen met de andere gevangenen, enkele hongerstakingen uit protest tegen de omstandigheden waaronder de RAF-leden vastzitten. In mei 1975 begint het proces tegen de eerste generatie RAF-leden in de zwaarbeveiligde Stammheim-gevangenis in Stuttgart. Baader wordt onder meer aangeklaagd wegens vijfvoudige moord, 54 pogingen daartoe en wegens talrijke bomaanslagen en bankovervallen. Na een lang proces, dat door de gevangenen keer op keer wordt aangegrepen om politieke statements te maken, wordt Baader op 27 april 1977 veroordeeld tot levenslange gevangenisstraf vanwege viervoudige moord en meerdere pogingen tot moord. Na de mislukte poging van terroristen om de staat via gijzelnemingen te dwingen om Baader vrij te laten (‘De Duitse herfst’), pleegt hij op 18 oktober 1977 zelfmoord met een pistool. Baader wordt 34 jaar. Hij wordt begraven naast Gudrun Ensslin op een begraafplaats in Stuttgart.